ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 5:52 μ.μ. | | | | Best Blogger Tips

ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ

|
ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ

( Μίλητος, 585-525π.Χ.).

  Ο Αναξιμένης ήταν ο τρίτος στη διαδοχή Μιλήσιος φιλόσοφος.Ο τελευταίος αντιπρόσωπος της Μιλήσιας σχολής που διαλύθηκε το 494 π.Χ., όταν οι Πέρσες κατάλαβαν την πόλη.Ήταν υιός του Ευρυστράτου. Ήταν μαθητής και φίλος του Αναξίμανδρου, που επέδρασε σημαντικά επάνω του. Ωστόσο ο Αναξιμένης δε συμμερίστηκε τη γνώμη του δασκάλου του, ότι αρχή των πάντων είναι το άπειρο, και διαμόρφωσε δική του κοσμοθεωρία, σύμφωνα με την οποία τα πάντα φτιάχτηκαν από τον "αέρα", ουσία αεικίνητη, απεριόριστη, που βρισκόταν σε διαρκή αλλοίωση.
ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ
  Διατύπωσε θεωρία για την γένεση του κόσμου.Δραστηριοποιήθηκε στο δεύτερο μισό του 6ου π.Χ αιώνα και πέθανε πιθανώς σε ηλικία 60 χρονών κατά την 63η Ολυμπιάδα (528-525 π.Χ.). Για τον βίο και τις δραστηριότητες του Αναξιμένη γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα. Οι περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του βασίζονται στον Θεόφραστο, που διασώζεται περιληπτικά από τον Σιμπλίκιο.

ΕΡΓΟ

  Το έργο του «Περί φύσεως» δεν σώζεται , αλλά αποσμάσματα υπάρχουν σε άλλους συγγραφείς, όπως στον Πλούταρχο, Αέτιο, Αριστοτέλη,Ιππόλυτο και Ολυμπιόδωρο.
Το έργο του Αναξιμένη «Περί φύσεως» δεν σώζεται   
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

  Αναζήτησε την αρχή του κόσμου στον αέρα, τον οποίο όρισε ως μοναδική και άπειρη αρχή, ( Σιμπλίκιος Εις τα Φυσικά 24, 26 [DK 1345]). Ο αέρας είναι ποσοτικά άπειρος και αυτό τον καθιστά ανεξάντλητη πηγή του γίγνεσθαι. Με την θεωρία της πύκνωσης και της αραίωσης ερμήνευσε όλα όσα δεν είναι αέρας, προκειμένου να γίνουν αντιληπτά ως καταστάσεις που προέκυψαν από τις μεταβολές του αέρα. (Από τον αέρα μέσω της αραίωσης δημιουργείται το πυρ, ενώ μέσω της συμπύκνωσης δημιουργείται η γη και το ύδωρ). Υιοθετώντας τον υλοζωισμό του Θαλή, θεώρησε ως προϋπόθεση των μεταβολών του αέρα τη συνεχή κινητικότητά του.
Ο Αναξιμένης αναζήτησε την αρχή του κόσμου στον αέρα, τον οποίο όρισε ως μοναδική και άπειρη αρχή
  Καθοριστικός παράγοντας για την επιλογή του αέρα ως βασικού στοιχείου για την κοσμογονία του, είναι η ταύτιση της ψυχής με τον αέρα, όπως αναφέρεται σε διασωθέν απόσπασμα [DK 13 B2]. "Όπως η ψυχή μας,όντας αέρας, μας συγκρατεί, έτσι και το πνεύμα και ο αέρας περιέχουν ολόκληρο τον κόσμο". Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη προσωκρατική ψυχολογική θέση.

ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ - ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ

  Ο Αναξιμένης διαμόρφωσε τόσο την κοσμολογία όσο και την κοσμογονία του με επίκεντρο το στοιχείο του αέρα και τις μεταβολής του:
   Ο κόσμος προέκυψε από τον αδιαφοροποίητο αέρα. Το σχήμα του Σύμπαντος πιστεύει οτι είναι ημισφαιρικό. Τα ουράνια σώματα έχουν πύρινη φύση και προέκυψαν από τους υγρούς ατμούς που αναδίδονται από τα υγρά μέρη της γης. Ανεβαίνοντας οι ατμοί αραιώνουν τόσο, που γίνονται φωτιά και όπως η γη υποβαστάζονται από τον αέρα. Με την θεωρία της πύκνωσης και της αραίωσης ο Αναξιμένης εξηγούσε επίσης και διάφορα μετεωρολογικά φαινόμενα (βροχή, σύννεφα κ.λπ.) (Ψευδο-Πλούταρχος, Στρωματείς, 3 [DK 13A6])
  Ο Αναξιμένης παρουσιάζει τη Γη ως πλατύ δίσκο μεγάλης έκτασης που στηριζόταν στον αέρα, μιας και είχε διαπιστώσει οτι στον αέρα συγκρατούνται καλύτερα τα σώματα με μεγαλύτερη επιφάνεια. ΟΑριστοτέλης αναφέρει ότι η ακινησία της Γης, στην οποία πίστευε ο Αναξιμένης, όπως και ο Αναξαγόρας και ο Δημόκριτος, οφειλόταν στο πλατύ της σχήμα.
  Για τον Ήλιο ο Αναξιμένης πιστεύει πως προήλθε από τη Γη, πως έχει σχήμα όμοιο με αυτήν αλλά πως απέκτησε μεγάλη θερμότητα λόγω της γρήγορης κίνησής του.
  Η βασική ιδιότητα του ήλιου έγκειται στη δυνατότητά του να πυκνώνεται (οπότε και δίνει τα νέφη, το νερό, τη γη, τις πέτρες) και να αραιώνεται (τότε φτιάχνεται η φωτιά, από την οποία γίνονται τα αστέρια και ο ήλιος). Φανταζόταν τη γη μια πλατεία που στέκει μετέωρη στον αέρα και που γύρω της περιστρέφεται όλο το ουράνιο σύστημα. Ο Αναξιμένης είναι ο πρώτος που υποστήριξε ότι η σελήνη παίρνει το φως της από τον ήλιο. Καταπιάστηκε να εξηγήσει και τις εκλείψεις του ήλιου και της σελήνης.

ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ

  Σημαντικές είναι οι μελέτες που έκανε ο Μιλήσιος σοφός γύρω από τη μετεωρολογία. Έδωσε ενδιαφέρουσες και σωστές εξηγήσεις στο σχηματισμό της βροχής, του χαλαζιού και του χιονιού. Επίσης εξήγησε ότι οι άνεμοι προέρχονται από την αραίωση του αέρα. Ανάλυσε σωστά και το φαινόμενο της ίριδας που εμφανίζεται, όταν οι ηλιακές ακτίνες πέσουν σε πυκνό νέφος. Έδωσε και δική του εξήγηση στους σεισμούς. Σύμφωνα μ' αυτήν, τα ρήγματα που προκαλούνταν από την αποξήρανση του εδάφους δημιουργούσαν τους σεισμούς. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Αναξιμένης έβαλε τις βάσεις για τη σωστή μελέτη και έρευνα πολλών μετεωρολογικών φαινομένων.
  Το ερμηνευτικό μοντέλο του κόσμου που προβάλλει ο Αναξιμένης είναι το πρώτο συστηματικό μονιστικό σύστημα στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και υλιστικό με την ευρύτερη έννοια του όρου. Η ύλη δε θεωρείται αδρανής αλλά ζωντανή και αδιαχώριστη από την κινούσα αιτία της, γεγονός που σημαίνει ότι η ύλη και η δύναμη δεν έχουν ακόμα διαχωριστεί ως αυτοτελείς οντότητες.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:38 μ.μ. | | | | Best Blogger Tips

ΑΝΤΕΡΣΟΝ,ΚΑΡΛ ΝΤΕΒΙΝΤ

|
ΑΝΤΕΡΣΟΝ,ΚΑΡΛ ΝΤΕΒΙΝΤ

(1905-1991). 

ΑΝΤΕΡΣΟΝ,ΚΑΡΛ ΝΤΕΒΙΝΤ 
  Αμερικανός νομπελίστας φυσικός. Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Τελείωσε τις σπουδές του στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, στο οποίο και δίδαξε ως καθηγητής της Φυσικής από το 1939. Ήταν συνεργάτης του Ρόμπερτ Μίλικαν και ασχολήθηκε με την έρευνα της φύσης και της προέλευσης των κοσμικών ακτίνων. Η ανακάλυψη του ποζιτρονίου (θετικό ηλεκτρόνιο) το 1932, τον έκανε διάσημο παρά το ότι ανεξάρτητα από αυτόν και σχεδόν στον ίδιο χρόνο και άλλοι επιστήμονες, όπως οι Πάτρικ Μόιναρτ και Στιούαρτ Μπλάκετ, ασχολήθηκαν με το ίδιο θέμα. Ο Άντερσον παρατήρησε ότι, όταν έστελνε μια ακτίνα γ με επαρκή ενέργεια μέσα από ένα λεπτό στρώμα οποιουδήποτε υλικού, εκπέμπονταν δυο σωμάτια: το ένα ήταν κανονικό ηλεκτρόνιο με αρνητικό φορτίο, το άλλο της ίδιας μάζας με το πρώτο αλλά αντίθετου φορτίου. Αυτό το ονόμασε θετικό ηλεκτρόνιο ή ποζιτρόνιο και επιβεβαίωσε τις προβλέψεις του θεωρητικού φυσικού Ντιράκ για την ύπαρξή του. Για τις έρευνές του ο Άντερσον τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1936, μαζί με το Φραντς Ες. Ως συνεργάτης του Νεντερμέγιερ, το 1937, ανακάλυψε το μεσόνιο U στις κοσμικές ακτίνες, το οποίο είχε προβλεφθεί θεωρητικά το 1935 από τον Ιάπωνα φυσικό Γιουκάβα.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:37 μ.μ. | | | Best Blogger Tips

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ

|
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ

(1473-1543)

  Πολωνός αστρονόμος και κληρικός. Γεννήθηκε στην πόλη Τορν. Ο πατέρας του ήταν Βοημός, αλλά παντρεύτηκε την αδερφή του επισκόπου Βαρμίας και έγινε δημοτικός σύμβουλος της πόλης. Ο Κοπέρνικος σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Πάδοβας στην Ιταλία και μετά το θάνατο του πατέρα του, το 1483, τον υιοθέτησε ο θείος του επίσκοπος που τον πήρε πίσω στο Τορν για να σπουδάσει λατινικά και αρχαία ελληνικά. Το 1491 γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Κρακοβίας, όπου σπούδασε ιατρική, ζωγραφική, φιλοσοφία και μαθηματικά, καθώς και αστρονομία, την οποία δίδασκε εκεί ο γνωστός στην εποχή του Άλμπερτ Μπρουντζέβσκι. Όταν πήρε το πτυχίο της ιατρικής, επέστρεψε στο Τορν με την πρόθεση να γίνει κληρικός. Στη συνέχεια όμως άλλαξε γνώμη και γοητευμένος από την ιταλική αναγέννηση επέστρεψε το 1496 στην Πάδοβα, όπου εξακολούθησε τις ιατρικές και φιλοσοφικές σπουδές του. Από την Πάδοβα πήγαινε συχνά στην Μπολόνια, όπου παρακολουθούσε μαθήματα αστρονομίας κοντά στον Ντομένικο Μαρία Νοβάρα, που τον βοηθούσε στις έρευνές του. Το 1497 διορίστηκε κανονικός αντιπρόσωπος του μητροπολιτικού ναού του Φράουενμπουργκ, αλλά συνέχισε τις σπουδές του ως το 1506, οπότε πήρε το πτυχίο της νομικής από το πανεπιστήμιο της Φεράρας. Τότε έκρινε ότι είχε τελειώσει τις σπουδές του και γύρισε στην Πολωνία.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ 
  Ωστόσο δεν είχε ακόμη συγκεντρώσει όλη του την προσοχή στην αστρονομία. Για αρκετό διάστημα ασχολήθηκε με την ιατρική ως προσωπικός γιατρός του επισκόπου θείου του. Όταν αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με την αστρονομία ήταν 36 χρονών.

ΕΡΓΟ  

  Στην πορεία των ερευνών του προσελκύστηκε από την ηλιοκεντρική θεωρία του Αρίσταρχου του Σάμιου, που είχε διατυπωθεί είκοσι περίπου αιώνες πριν από αυτόν. Στο πρώτο του σύγγραμμα, το «Commentariolus» (Σύνοψη), συγκέντρωσε τα επιχειρήματα υπέρ του ηλιοκεντρικού συστήματος. Απέρριπτε την ως τότε ακλόνητη άποψη ότι η Γη ήταν το κέντρο του σύμπαντος και γύρω της περιφέρονταν όλα τα ουράνια σώματα.
  Κατά τον Κοπέρνικο, ο ήλιος αποτελούσε το κέντρο του σύμπαντος. Βρισκόταν ακίνητος και γύρω του περιστρέφονταν σε κυκλικές τροχιές οι πλανήτες, δηλαδή ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη, ο Άρης, ο Δίας και ο Κρόνος. Η Σελήνη περιστρέφεται γύρω από τη Γη και η Γη γύρω από τον εαυτό της. Τα άστρα μένουν ακίνητα σε μια εξωτερική σφαίρα του σύμπαντος. Οι τροχιές όλων των ουράνιων σωμάτων βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο.
 Ο Κοπέρνικος διατήρησε τις προκαταλήψεις των αρχαίων, σύμφωνα με τις οποίες ο κύκλος είναι η τελειότερη μορφή καμπύλης. Αυτός ήταν και ο λόγος που δέχτηκε ως κυκλικές τις τροχιές των πλανητών, εφόσον τα ουράνια σώματα και η κίνησή τους έπρεπε να είναι τέλεια.
  Το 1530, σε ηλικία 57 χρονών, ο Κοπέρνικος αφιέρωσε στον πάπα Παύλο Γ’ ένα βιβλίο του, πληρέστερο από το «Commentariolus», το «De Revolutionibus Orbium Coelestium» (Το Βιβλίο των Περιστροφών), και του το έστειλε μαζί με ένα γράμμα. Απάντηση πήρε από τον καρδινάλιο της Κάπουας που τον παρακινούσε να δημοσιεύσει το βιβλίο του. Ωστόσο το βιβλίο έμεινε αδημοσίευτο για δέκα χρόνια, γιατί ο Κοπέρνικος φοβόταν μήπως χαρακτηριστεί ως αιρετικός από την καθολική Εκκλησία. Το 1540, ο Ρέτικος, ένας καθηγητής μαθηματικών, τον έπεισε να εκδώσει μια περίληψη της κοσμολογίας του που τη σύνταξε ο ίδιος, με τον τίτλο Narratio Prima. Το βιβλίο συνάντησε ευμενή υποδοχή στους ακαδημαϊκούς κύκλους και τελικά ο Κοπέρνικος πείστηκε να εκδώσει το βιβλίο του. Το «De Revolutionibus» εκδόθηκε τελικά λίγο πριν από το θάνατο του συγγραφέα του, το Μάιο του 1543. Λίγες ώρες πριν πεθάνει, του παρουσίασαν ένα αντίγραφο, αλλά δεν ήταν σε θέση να το διαβάσει. Κατά κάποιο τρόπο αυτό ήταν ευτύχημα, γιατί το είχε προλογίσει ένας θεολόγος, ο Οσιάντερ, κατά παράκληση των εκδοτών, για να δώσουν μεγαλύτερο κύρος στην έκδοση. Ο πρόλογος, ανάμεσα στα άλλα έγραφε: «Η θεωρία που παρουσιάζεται σε αυτό το βιβλίο δεν πρέπει να παρθεί στα σοβαρά... Πραγματικά, η εργασία αυτή περιέχει πολλές ανοησίες...».
  Ο Κοπέρνικος ήταν ο πρώτος μιας σειράς αστρονόμων και επιστημόνων που ολοκλήρωσαν σε γενικές γραμμές τις σύγχρονες αντιλήψεις για το σύμπαν ανατρέποντας τη γεωκεντρική αντίληψη που κυριαρχούσε από την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι επόμενοι της σειράς αυτής ήταν ο Γαλιλαίος, ο Κέπλερ, ο Ντεκάρτ και ο Νεύτωνας, με τον οποίο ολοκληρώνεται σχεδόν η εικόνα του κόσμου από τη σκοπιά της κλασικής φυσικής.
  Ο Κοπέρνικος δεν υπήρξε κληρικός παρά μόνο τυπικά και χρησιμοποίησε το αξίωμά του ως μέσο για να διευκολύνει τις μελέτες του. Υπήρξε λάτρης της αρχαιότητας, τόσο της ελληνικής όσο και της ρωμαϊκής, και εκδήλωσε «εν σπέρματι» το πνεύμα του Διαφωτισμού που έμελλε να ακολουθήσει.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:37 μ.μ. | | | | Best Blogger Tips

ΝΤΑΒΙΝΤ ΧΙΛΜΠΕΡΤ

|
ΝΤΑΒΙΝΤ ΧΙΛΜΠΕΡΤ
(1862-1943). 

  Γερμανός μαθηματικός, ένας από τους επιφανέστερους και πλέον προικισμένους του 20ού αιώνα, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κένιγκσμπεργκ. Πρώτο έργο του η «Θεωρία των Αμεταβλήτων» το 1888, όπου και απέδειξε το γνωστό Βασικό Θεώρημα που φέρει το όνομά του. Ανακάλυψε ένα νέο τρόπο προσέγγισης του θεωρήματος του Γκόρνταν για τις δυϊκές μορφές, που μπορούσε να γενικευθεί για οποιονδήποτε αριθμό μεταβλητών. Ο ίδιος ο Γκόρνταν αμφισβήτησε τον τρόπο σκέψης του Χίλμπερτ και ζήτησε από τον Κλάιν να μη δημοσιεύσει την απόδειξή του στο διάσημο τότε περιοδικό «Μαθεμάτισεν Ανάλεν». Ο Κλάιν, όμως, ζήτησε και πήρε πιο λεπτομερείς εξηγήσεις, αναγνώρισε την τεράστια σημασία του έργου του Χίλμπερτ και, τέλος, δημοσίευσε την εργασία του αυτούσια, δηλώνοντας «πιστεύω ότι είναι η σημαντικότερη δημοσίευση που έχει κάνει ποτέ το περιοδικό μας πάνω στη γενική άλγεβρα».
ΧΙΛΜΠΕΡΤ,ΝΤΑΒΙΝΤ(1862-1943).   
  Το 1893 ο Χίλμπερτ άρχισε να γράφει το έργο του «Zahlbericht» πάνω στην αλγεβρική θεωρία αριθμών, συνθέτοντας με ευρηματικό τρόπο το έργο των Κούμερ, Κρόνεκερ και Ντέντεκιντ μαζί με δικές του πρωτότυπες ιδέες. Το έργο του πάνω στη γεωμετρία άσκησε τόση επιρροή τα επόμενα χρόνια, που κανένα άλλο δεν το είχε κάνει από την εποχή του Ευκλείδη. Μελέτησε συστηματικά την αξιωματική θεμελίωση της ευκλείδειας γεωμετρίας και πρότεινε άλλα 21 αξιώματα, αναλύοντας τη σημασία τους στο βιβλίο «Θεμέλια της Γεωμετρίας», το οποίο δημοσιεύτηκε το 1899 και επηρέασε τη σκέψη των μαθηματικών τον επόμενο αιώνα. Τα περίφημα «23 προβλήματα του Χίλμπερτ» που έθεσε στο δεύτερο παγκόσμιο συνέδριο των μαθηματικών στο Παρίσι, πολλά από τα οποία μένουν και σήμερα άλυτα, προξένησαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον και έστρεψαν τους μαθηματικούς στην έρευνα. Όπως είπε στην ομιλία του: «Μόνο αν υπάρχει ενδιαφέρον για άλυτα προβλήματα, τα μαθηματικά παραμένουν εν ζωή. Η λύση υπάρχει, αρκεί να την ανακαλύψουμε». Το έργο του πάνω στις ολοκληρωτικές εξισώσεις, την κινητική θεωρία των αερίων και τη θεωρία των ακτινοβολιών οδήγησε στη ραγδαία εξέλιξη της συναρτησιακής ανάλυσης και της μαθηματικής φυσικής.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:36 μ.μ. | | | | Best Blogger Tips

ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΦΙΜΠΟΝΑΤΣΙ

|
ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΦΙΜΠΟΝΑΤΣΙ
(1170-1240). 

  Ο Λεονάρντο Φιμπονάτσι ή Λεονάρντο της Πίζας ή Λεονάρντο Πιζάνο (1170 - 1240, πιθανώς στην Πίζα) ήταν Ιταλός μαθηματικός που έμεινε στην ιστορία για την περίφημη ακολουθία Φιμπονάτσι και για την εισαγωγή στην Ευρώπη του αραβικού δεκαδικού συστήματος αρίθμησης καθώς και άλλων μαθηματικών καινοτομιών σε μια σκοτεινή εποχή για τις επιστήμες στην Ευρώπη.


ΦΙΜΠΟΝΑΤΣΙ,ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ(1170-1240).   
  Ψευδώνυμο του Ιταλού μαθηματικού Λεονάρντο ντι Πίζα, που ήταν γιος της οικογένειας Μπονάτσι (ιταλ. «φίλιο Μπονάτσι» και παραφρασμένο Φιμπονάτσι). Σε νεαρή ηλικία ακολούθησε το διπλωμάτη πατέρα του στη Βόρεια Αφρική, όπου και ήρθε σε επαφή με τα μαθηματικά και τη σκέψη των Αράβων.
Ο Λεονάρντο Φιμπονάτσι ήταν Ιταλός μαθηματικός που έμεινε στην ιστορία για την περίφημη ακολουθία Φιμπονάτσι και για την εισαγωγή στην Ευρώπη του αραβικού δεκαδικού συστήματος αρίθμησης καθώς και άλλων μαθηματικών καινοτομιών σε μια σκοτεινή εποχή για τις επιστήμες στην Ευρώπη
 Ταξίδεψε σε πολλές χώρες, παρακολουθώντας καθημερινές εμπορικές συναλλαγές, όπου και συνειδητοποίησε το τεράστιο πλεονέκτημα που είχε το δεκαδικό θεσιακό σύστημα που χρησιμοποιούσαν οι Άραβες έμποροι έναντι του δύσχρηστου ρωμαϊκού.

ΕΡΓΟ

  Όταν επέστρεψε στην Πίζα γύρω στο 1200, έγραψε πολύ σημαντικές εργασίες πάνω σε αρχαιοελληνικά μαθηματικά κείμενα, αλλά και με δικές του πρωτότυπες ιδέες. Χειρόγραφά του στο «Βιβλίο του Άβακα» (1202), την «Πρακτική Γεωμετρία» (1220), το «Flos» (1225) και το «Βιβλίο των Τετραγώνων» (1225) σώζονται μέχρι σήμερα. Το «βιβλίο του Άβακα» (Liber Abaci) εισήγαγε στην Ευρώπη τα ινδικά ψηφία (έμειναν γνωστά ως αραβικά) και το δεκαδικό σύστημα που χρησιμοποιείται ακόμη. Το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων υπήρξε θεαματικό, καθώς δεκάδες χειρόγραφα του πρώτου μέρους του βιβλίου κυκλοφόρησαν ταχύτατα για την εποχή. Στο δεύτερο μέρος αναφέρονται προβλήματα που αφορούν εμπορικές συναλλαγές, όπως τιμές προϊόντων, υπολογισμός κέρδους από τις πωλήσεις, μετατροπή ενός νομίσματος σε νόμισμα άλλου κράτους και πολλά προβλήματα που είχαν τις ρίζες τους στην Κίνα. Στο τρίτο μέρος παρατίθεται το πρόβλημα των κουνελιών, με το οποίο έγινε διάσημος, καθώς και η ακολουθία που φέρει το όνομά του . Επίσης, περιέχονται προβλήματα με τους τέλειους αριθμούς, το κινέζικο θεώρημα του υπολοίπου και αθροίσματα αριθμητικών και γεωμετρικών προόδων. Στο τέταρτο μέρος ασχολείται με τους ασύμμετρους αριθμούς, δίνοντας ρητές προσεγγίσεις και γεωμετρικές κατασκευές.
  Την «Πρακτική Γεωμετρία» αφιέρωσε στο θαυμαστή του Δομήνικο Ισπανό, ανώτατο αξιωματούχο του τότε αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β’. Στα οκτώ κεφάλαια του βιβλίου αυτού ο Φιμπονάτσι αναφέρει γεωμετρικά προβλήματα και θεωρήματα βασισμένα στα «Στοιχεία» και το «Περί Αναλογιών» του Ευκλείδη. Υπολογίζει την πλευρά του κανονικού δεκαγώνου και πενταγώνου και χρησιμοποιεί την ομοιότητα τριγώνων για να υπολογίσει το ύψος πολύ ψηλών κτιρίων. Στο «Flos» ασχολείται με την εξίσωση τρίτου βαθμού 10x + 2x2 + x3 = 20, όπου δίνει (στο εξηκονταδικό σύστημα) προσεγγιστική λύση με εννέα σωστά δεκαδικά ψηφία, αξιοσημείωτη προσέγγιση για την εποχή του. Στο «Βιβλίο των Τετραγώνων» ασχολείται με τη θεωρία αριθμών και μεθόδους εύρεσης πυθαγόρειων τριάδων. Παρουσιάζει πολλές αξιόλογες προτάσεις της θεωρίας αριθμών, η αξία των οποίων, όμως, δεν αναγνωρίστηκε παρά τρεις αιώνες αργότερα, όταν παρόμοια συμπεράσματα παρουσίασε ο Φραγκίσκος Μαυρόλυκος. Το βιβλίο αυτό θεωρείται σήμερα η σημαντικότερη συμβολή στην ανάπτυξη της θεωρίας των αριθμών από την εποχή του Διόφαντου τον 3ο αιώνα μέχρι τον Πιερ ντε Φερμά το 17ο αιώνα.





Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:36 μ.μ. | | | Best Blogger Tips

ΣΕΡ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΦΛΕΜΙΓΚ

|
ΣΕΡ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΦΛΕΜΙΓΚ
(1881-1955). 

  Βρετανός μικροβιολόγος και ερευνητής που έγινε παγκόσμια γνωστός για την ανακάλυψη της πενικιλίνης. Γεννήθηκε στο Άιρ της Σκοτίας και μετά από μια σύντομη στρατιωτική καριέρα, ξεκίνησε σπουδές της ιατρικής το 1901 στην ιατρική σχολή του νοσοκομείου St Mary του πανεπιστημίου του Λονδίνου. 
ΣΕΡ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΦΛΕΜΙΓΚ(1881-1955).   
  Παρέμεινε εκεί σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του καταλήγοντας διευθυντής του Ινστιτούτου Παθολογίας και Έρευνας.

ΕΡΓΟ

  Το 1906 άρχισε να μελετά μικροβιολογία και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις μολύνσεις πολεμικών τραυμάτων. Τυχαία ανακάλυψε τη λυσοζύμη, ένζυμο που περιέχεται στο σάλιο, τα δάκρυα και άλλα υγρά του σώματος. Το 1924 έγινε καθηγητής της Ιατρικής σχολής (μικροβιολόγος). Το 1928 ο Φλέμιγκ παρατήρησε ότι σε ένα σκεύος καλλιέργειας μικροβίων με σταφυλόκοκκο είχε αναπτυχθεί μούχλα, γνωστή πηγή μόλυνσης. Στην ανακοίνωση, στην οποία περιέγραφε το φαινόμενο που είχε παρατηρήσει, ανέφερε την κλινική σημασία της ουσίας, αλλά θεώρησε τον εαυτό του ανίκανο να συνεχίσει την έρευνα αυτή λόγω έλλειψης πείρας στη χημεία, που δεν του επέτρεπε να απομονώσει την πενικιλίνη. Έτσι, η μελέτη της πενικιλίνης εγκαταλείφθηκε για ένα διάστημα, ώσπου, κατά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο, την ανέλαβε ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, υπό την επίβλεψη του παθολόγου Χάουαρντ Φλόρι και του χημικού Ερνστ Τσέιν. Η ομάδα αυτή κατάφερε να απομονώσει την πενικιλίνη και να αποδείξει την αποτελεσματικότητά της στην καταπολέμηση πολλών ασθενειών. Η βιομηχανική παραγωγή του φαρμάκου άρχισε στις ΗΠΑ λίγο αργότερα, κατά τη διάρκεια του πολέμου.
  Ο Φλέμιγκ έγινε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας της Αγγλίας και πήρε τον τίτλο του ιππότη. Το 1945 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας μαζί με το Χάουαρντ Φλόρι και τον καθηγητή Ερνστ Τσέιν.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:35 μ.μ. | | | Best Blogger Tips

ΕΝΡΙΚΟ ΦΕΡΜΙ

|
ΕΝΡΙΚΟ ΦΕΡΜΙ
(1901-1954). 

  Ιταλοαμερικανός πυρηνικός φυσικός, ένας από τους πατέρες της ατομικής βόμβας.
  Γεννήθηκε στη Ρώμη και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας φυσικής το 1922. Συνέχισε τις σπουδές του στο Γκέτιγκεν, στο Λέιντεν και στη Φλωρεντία. Το 1926 έγινε καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Την εποχή αυτή δημοσίευσε τη στατιστική θεωρία συστημάτων που περιλαμβάνουν πολλά πανομοιότυπα σωματίδια, τη λεγόμενη «στατιστική Φέρμι». Το 1934 ανακοίνωσε τα πορίσματα των ερευνών του γύρω από την ακτινοβολία β και τη μεταστοιχείωση μέσω της απορρόφησης βραδέων νετρονίων. Για την τελευταία του αυτή εργασία τού απονεμήθηκε το 1938 το Νόμπελ Φυσικής.
ΕΝΡΙΚΟ ΦΕΡΜΙ(1901-1954). 

  Όταν το 1938 έφυγε από την Ιταλία για να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ, αρνήθηκε να επιστρέψει, εξαιτίας της αντίθεσής του με το καθεστώς του Μουσολίνι. Εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ και πήρε την αμερικανική υπηκοότητα. Εκεί δίδαξε στα πανεπιστήμια του Κολοράντο και του Σικάγου ως το θάνατό του.

ΕΡΓΟ

  Κατά τη διάρκεια του β’ παγκόσμιου πολέμου πέτυχε να προκαλέσει την πρώτη αυτοσυντήρητη αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση στα εργαστήρια του πανεπιστημίου του Σικάγου, όπου εργαζόταν ως επικεφαλής ομάδας ερευνητών. Ανακάλυψε ότι, επιβραδύνοντας τα νετρόνια μέσα από παραφίνη, μπορούσε να αυξήσει την αποτελεσματικότητά τους, ένα εύρημα που επέτρεπε την απελευθέρωση πυρηνικής ενέργειας σε έναν αντιδραστήρα.
  Επίσης εργάστηκε για την επιτυχία της πρώτης πυρηνικής έκρηξης στο Λος Άλαμος των ΗΠΑ. Ο ίδιος αντιτάχθηκε έντονα στην κατασκευή της βόμβας υδρογόνου, την οποία θεωρούσε «όπλο γενοκτονίας». Το 1950 εκλέχτηκε μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου. Το 1955, ένα χρόνο μετά το θάνατό του, το εκατοστό κατά σειρά ατομικού αριθμού στοιχείο ονομάστηκε προς τιμή του φέρμιο. Προς τιμή του, επίσης, καθιερώθηκε το βραβείο «Ενρίκο Φέρμι» που απονέμεται κάθε χρόνο σε επιστήμονες οι οποίοι συμβάλλουν στην ανάπτυξη, στη χρήση και στον έλεγχο της ατομικής ενέργειας.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:35 μ.μ. | | | Best Blogger Tips

ΒΕΡΝΕΡ ΚΑΡΛ ΧΑΙΖΕΝΜΠΕΡΓΚ

|
ΒΕΡΝΕΡ ΚΑΡΛ ΧΑΙΖΕΝΜΠΕΡΓΚ
(1901-1976). 

  Γερμανός φυσικός, διάσημος από τη συμβολή του στην οικοδόμηση της κβαντομηχανικής, τις έρευνές του στο χώρο της δομής των ατόμων και των ιδιοτήτων των υποατομικών σωματιδίων.
  Γεννήθηκε στο Βίρτσμπουργκ και σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου δίδασκε ο διάσημος φυσικός Άρνολντ Σόμερφελντ. Στις εργασίες του συνεργάστηκε με άλλους εξέχοντες επιστήμονες, όπως ο Νιλς Μπορ, ο Μαξ Μπορν και ο Ντάβιντ Χίλμπερτ.
ΧΑΙΖΕΝΜΠΕΡΓΚ,ΒΕΡΝΕΡ ΚΑΡΛ(1901-1976).  
  Η σύγχρονη κβαντομηχανική θεμελιώθηκε από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις που οδήγησαν στο ίδιο αποτέλεσμα. Οι θεμελιωτές της ήταν ο Χάιζενμπεργκ (1925) και ο Έρβιν Σρέντιγκερ (1926), που εργάστηκαν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, χρησιμοποιώντας διαφορετικά μαθηματικά πρότυπα.

ΕΡΓΟ

  Ο Χάιζενμπεργκ ξεκίνησε την εργασία του διαπιστώνοντας τις ελλείψεις της παλιότερης ατομικής θεωρίας του Μπορ, αναφορικά με βασικά χαρακτηριστικά φασμάτων ατόμων, εισήγαγε την παράσταση των συντεταγμένων και της ορμής ενός σωματιδίου με τη βοήθεια μητρών, με αποτέλεσμα η θεωρία του να γίνει γνωστή ως «μηχανική μητρών». Ένα από τα πορίσματα των ερευνών του, ακρογωνιαίος λίθος της σύγχρονης ατομικής θεωρίας, είναι το ότι το γινόμενο της συντεταγμένης ενός σωματιδίου επί την ορμή του αλλάζει ανάλογα με τη σειρά των δύο παραγόντων στο γινόμενο και ότι η διαφορά τους είναι ίση με h/2πi, όπου h είναι η σταθερά του Πλάνκ και i η φανταστική μονάδα.
  Το 1928 ο Άγγλος φυσικός Πολ Ντιράκ απέδειξε ότι οι θεωρίες του Χάιζενμπεργκ και του Σρέντιγκερ αποτελούν ειδικές περιπτώσεις της γενικότερης θεωρίας της κβαντομηχανικής.
  Το 1927, ο Χάιζενμπεργκ διατύπωσε τη γνωστή «αρχή της απροσδιοριστίας», κατά την οποία εισάγεται αναπόφευκτα ένας βαθμός αβεβαιότητας στην πειραματική μέτρηση μίας φυσικής ποσότητας, από την πράξη μέτρησης αυτή καθαυτή. Συγκεκριμένα, είναι αδύνατο να προσδιοριστούν ταυτόχρονα και η θέση και η ορμή ενός σωματιδίου. Η αρχή της απροσδιοριστίας αποτέλεσε αντικείμενο διενέξεων και ποικίλων ερμηνειών της και σε φιλοσοφικό επίπεδο υπήρξε ένα από τα κύρια επιχειρήματα των αγνωστικιστών, των νεοθετικιστών κ.ά.
  Για την τεράστια συμβολή του στη νεότερη φυσική, ο Χάιζενμπεργκ τιμήθηκε το 1932 με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Τη χρονιά που είχε διατυπώσει την αρχή της απροσδιοριστίας είχε διοριστεί καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Λιψίας και το 1941 έγινε διευθυντής του ιδρύματος που αργότερα ονομάστηκε Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ.
   Το 1958 διατύπωσε τη θεωρία του «ενιαίου πεδίου», με βάση την οποία ερμήνευσε τη δομή των στοιχειωδών σωματιδίων του ατόμου. Πέθανε στο Μόναχο.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:34 μ.μ. | | | Best Blogger Tips

ΠΙΕΡ ΝΤΕ ΦΕΡΜΑ

|
ΠΙΕΡ ΝΤΕ ΦΕΡΜΑ
(1601 -1665)

  Γάλλος μαθηματικός, μελετητής της θεωρίας των αριθμών, επινοητής της αλγεβρικής μεθόδου αντιμετώπισης γεωμετρικών προβλημάτων (προδρόμου της αναλυτικής γεωμετρίας) και συνθεμελιωτής (μαζί με τον Μπλεζ Πασκάλ) της θεωρίας των πιθανοτήτων.
ΦΕΡΜΑ,ΠΙΕΡ ΝΤΕ(1601 -1665)  

 Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Τουλούζης και πήρε πτυχίο νομικής από το πανεπιστήμιο της Ορλεάνης.

ΕΡΓΟ

 Εργάστηκε ως δικηγόρος στην Τουλούζη, αλλά ταυτόχρονα ασχολούνταν με τα μαθηματικά και αντάλλασσε απόψεις με το φίλο του Καρκάβι. Μέσω αυτού ήρθε το 1636 σε επαφή με τον κύκλο του Μερσέν στο Παρίσι, όπου έστειλε μία αναδιατύπωση του έργου του Απολλώνιου «Επίπεδοι Γεωμετρικοί Τόποι», μία εργασία του πάνω στην ελεύθερη πτώση και μία άλλη πάνω στις επίπεδες σπείρες, γενικεύοντας τις μεθόδους του Αρχιμήδη για τον υπολογισμό εμβαδών επίπεδων χωρίων. Οι Μερσέν και Ρομπερβάλ τού ζήτησαν πιο λεπτομερείς εξηγήσεις για τα δυσνόητα κείμενά του.
  Ο Φερμά τους έστειλε το βιβλίο του «Μέθοδος εύρεσης μεγίστων, ελαχίστων και εφαπτομένων μιας καμπύλης», καθώς και την αλγεβρική προσέγγιση της γεωμετρίας «Εισαγωγή σε γεωμετρικούς τόπους του επιπέδου και του χώρου». Από τότε εκτινάχθηκε στα ύψη η φήμη του ως εξέχοντος μαθηματικού μυαλού της εποχής. Το 1650 ξέσπασε η φοβερή επιδημία χολέρας που αποδεκάτισε τη Δυτική Ευρώπη. Από αυτήν αρρώστησε και ο Φερμά, την εποχή ακριβώς που ασχολήθηκε σοβαρά με τη θεωρία των αριθμών. Ευτυχώς η αρρώστια δε στάθηκε μοιραία για τη ζωή του. Το «τελευταίο θεώρημα» που φέρει το όνομά του έμελλε να γίνει η αφορμή να ασχοληθούν με τη θεωρία των αριθμών οι μεταγενέστεροί του μαθηματικοί, ενώ όσο ζούσε δεν είχε καταφέρει να τους κάνει να ενδιαφερθούν γι’ αυτήν που τόσο αγαπούσε. Το έργο του δημοσίευσε μετά το θάνατό του ο γιος του, Σαμουήλ. Μεταξύ των σημαντικότερων θεωρημάτων του είναι η αρχή του Φερμά στη γεωμετρική οπτική και το θεώρημα του Φερμά στη θεωρία των αριθμών: «Κάθε αριθμός της μορφής α ρ–1 – 1, όπου ρ πρώτος που δε διαιρεί τον α, είναι διαιρετός με τον ρ».




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:34 μ.μ. | | | Best Blogger Tips

ΜΑΙΚΛ ΦΑΡΑΝΤΕΙ

|
ΜΑΙΚΛ ΦΑΡΑΝΤΕΙ
(1791-1867). 

  Άγγλος φυσικός και χημικός. Γιος φτωχού σιδηρουργού, πέρασε δύσκολα, παιδικά χρόνια. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για τη φυσική και τη χημεία, πραγματοποιώντας διάφορα πειράματα.
ΜΑΙΚΛ ΦΑΡΑΝΤΕΙ(1791-1867).   

 Το 1812 προσλήφθηκε ως βοηθός του χημικού Χάμφρεϊ Ντέιβι στο εργαστήριο του Βασιλικού Ινστιτούτου του Λονδίνου. Στην αρχή οι έρευνές του βασίστηκαν στον προγραμματισμό του Ντέιβι, αργότερα όμως ακολούθησε δική του πορεία με αποτέλεσμα να σημειώσει σημαντική πρόοδο και πολλές ανακαλύψεις.

ΕΡΓΟ

  Ο Φάραντεϊ κατόρθωσε να μετατρέψει το αέριο χλώριο σε υγρό και στη συνέχεια να υγροποιήσει πολλά αέρια. Επίσης ανακάλυψε δυο νέες ενώσεις του άνθρακα με χλώριο και δημιούργησε νέα είδη οπτικών κρυστάλλων.
  Το 1823 εκλέχτηκε μέλος του Βασιλικού Ιδρύματος και το 1833 ανακηρύχτηκε μόνιμος καθηγητής της χημείας. Η ανακάλυψη του Φάραντεϊ, ότι ένα μεταβαλλόμενο μαγνητικό πεδίο δημιουργεί εναλλασσόμενη ηλεκτρική τάση (φαινόμενο επαγωγής), μετέτρεψε τον ηλεκτρισμό από ανυπότακτο φαινόμενο σε υπηρέτη του ανθρώπου και άνοιξε το δρόμο για την κατασκευή των γεννητριών ηλεκτρικού ρεύματος, που είχαν ανεκτίμητες εφαρμογές. Ασχολήθηκε με την ηλεκτροχημική αποσύνθεση, την οποία ονόμασε ηλεκτρόλυση, και διατύπωσε τους νόμους της. Οι όροι «ηλεκτρόδιο», «ηλεκτρολύτης» και «ιόντα» οφείλονται στο Φάραντεϊ. Ως φαινόμενο Φάραντεϊ χαρακτηρίζεται η δημιουργία στροφικής ικανότητας σε ουσίες που βρίσκονται μέσα σε ισχυρά μαγνητικά πεδία.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:33 μ.μ. | | | | Best Blogger Tips

ΠΟΥΑΣΟΝ,ΣΙΜΕΟΝ ΝΤΕΝΙ

|

ΠΟΥΑΣΟΝ,ΣΙΜΕΟΝ ΝΤΕΝΙ

(1781-1840). 

  Γάλλος μαθηματικός, φυσικός και αστρονόμος. Διατέλεσε καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του Παρισιού (1802-1808), όπου και διαδέχτηκε το Φουριέ ως αστρονόμος στο Γραφείο των Γεωγραφικών Μηκών και καθηγητής της θεωρητικής μηχανικής και των καθαρών μαθηματικών στη νεοϊδρυθείσα Σχολή των Επιστημών του πανεπιστημίου του Παρισιού.
ΠΟΥΑΣΟΝ,ΣΙΜΕΟΝ ΝΤΕΝΙ
 Αρχικά ξεκίνησε σπουδές ιατρικής, αλλά στη συνέχεια ακολούθησε τον κλάδο των μαθηματικών. Από το 1837 ήταν επιθεωρητής των μαθηματικών σε όλα τα κολέγια της Γαλλίας.
Ασχολήθηκε με πολλά θέματα μαθηματικής ανάλυσης, ουράνιας μηχανικής, λογισμού των πιθανοτήτων, ελαστικότητας
 Ασχολήθηκε με πολλά θέματα μαθηματικής ανάλυσης, ουράνιας μηχανικής, λογισμού των πιθανοτήτων, ελαστικότητας. Υπήρξε μαθητής των Λαπλάς και Λαγκράνζ και συντέλεσε με το τεράστιο έργο του στην καθιέρωση και την εφαρμογή των μαθηματικών στη φυσική.

ΕΡΓΟ

 Πολύ σημαντική είναι μία σειρά εργασιών του σχετικά με ορισμένα ολοκληρώματα και την επέκταση των σειρών Φουριέ, με την οποία έθεσε τις βάσεις για το έργο των Ντιριχλέ και Ρίμαν. Από πολλούς θεωρείται ως ο θεμελιωτής της μαθηματικής φυσικής. Το 1824 δημοσίευσε τη «Διατριβή επί της θεωρίας του μαγνητισμού», που βοήθησε σημαντικά στη διαμόρφωση της μαγνητικής θεωρίας. Επίσης, δημοσίευσε περίπου 400 μαθηματικές εργασίες, μεταξύ των οποίων ορισμένες που αφορούν εφαρμογές στον ηλεκτρισμό, το μαγνητισμό και την αστρονομία. Το 1837 στην εργασία του με τίτλο «Έρευνα αναφορικά με τις πιθανότητες των αποφάσεων» πρωτοεμφανίστηκε η κατανομή που φέρει το όνομά του (βλ. λ. Πουασόν κατανομή). Το έργο του «Εργασία Μηχανικής», που εκδόθηκε δύο φορές το 1811 και το 1833, χρησιμοποιήθηκε ως διδακτικό εγχειρίδιο για πολλά χρόνια.
  Αριθμός ή συντελεστής του Πουασόν (μ). Έτσι λέγεται ο λόγος της σχετικής μεταβολής των διαστάσεων μιας τομής προς τη σχετική επιμήκυνση μιας ράβδου. Ο συντελεστής Πουασόν (μ) είναι καθαρός αριθμός με τιμές που κυμαίνονται από 0,20 ως 0,50. Κάθε ισότροπο υλικό χαρακτηρίζεται από τέσσερις σταθερές, που λέγονται σταθερές ελαστικότητας και οι οποίες είναι: 
α) το μέτρο του young Ε, 
β) το μέτρο της στρέψης, G, 
γ) το μέτρο της ελαστικότητας όγκου, Μ, και 
δ) ο αριθμός του Πουασόν, μ. 
  Εξίσωση ή τύπος του Πουασόν. Αναφέρεται στην αδιαβατική μεταβολή αερίου, κατά την οποία το αέριο βρίσκεται σε τέλεια θερμική μόνωση με το περιβάλλον του.
  Για μια αδιαβατική μεταβολή ισχύει ο τύπος του Πουασόν: P  V = σταθ., όπου P η πίεση και V ο όγκος του αερίου.





Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:33 μ.μ. | | | Best Blogger Tips

ΖΙΛ ΑΝΡΙ ΠΟΥΑΝΚΑΡΕ

|
ΖΙΛ ΑΝΡΙ ΠΟΥΑΝΚΑΡΕ
(1854-1912). 

 Ο Ζιλ Ανρί Πουανκαρε ήταν Γάλλος μαθηματικός, αστρονόμος και φιλόσοφος. Αρχικά υπήρξε καθηγητής ανάλυσης στο πανεπιστήμιο του Καν και αργότερα (1881) στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Εκεί δίδαξε κατά σειρά φυσική και πειραματική μηχανική, μαθηματική φυσική, θεωρία του λογισμού των πιθανοτήτων και, τέλος, ουράνια μηχανική. Από το 1887 ήταν μέλος της Ακαδημίας Επιστημών και αργότερα μέλος του Γραφείου Μέτρων και Σταθμών και της Γαλλικής Ακαδημίας. 
ΖΙΛ ΑΝΡΙ ΠΟΥΑΝΚΑΡΕ(1854-1912).   
  Μάλιστα, υπήρξε ο μοναδικός επιστήμονας που εκλέχτηκε μέλος και στους πέντε τομείς της Ακαδημίας: γεωμετρία, μηχανική, φυσική, γεωγραφία και ναυσιπλοΐα. Μία πρώιμη μελέτη της τοπολογίας παρουσίασε το 1895 στο έργο του με τίτλο «Ανάλυση του τόπου», στη συνέχεια όμως ασχολήθηκε μ’ αυτόν τον τομέα πιο συστηματικά. Η εικασία που φέρει το όνομά του θεωρείται ακόμα και σήμερα ένα από τα δυσκολότερα άλυτα προβλήματα της αλγεβρικής τοπολογίας.

ΕΡΓΟ

  Αν και μαθηματικός, ο Πουανκαρέ ασχολήθηκε με πάρα πολλά προβλήματα φυσικής, στα οποία καθιέρωσε το διαφορικό και τον ολοκληρωτικό λογισμό. Εξέτασε με γενικό τρόπο προβλήματα φυσικής με μερικές παραγώγους, εισήγαγε την κατηγορία των φουξιανών συναρτήσεων που επιτρέπουν την ολοκλήρωση των γραμμικών διαφορικών εξισώσεων με αλγεβρικούς συντελεστές, διατύπωσε θεωρία σχετικά με την ισορροπία ρευστών μαζών που υπόκεινται σε περιστροφικές κινήσεις, συντέλεσε πολύ στην επίλυση του περίφημου προβλήματος των τριών σωμάτων της ουράνιας μηχανικής, ενώ παράλληλα έκανε πολλές ανακοινώσεις σε θέματα διάδοσης της θερμότητας, στην κινητική θεωρία των αερίων, στον ηλεκτρισμό, την ελαστικότητα κ.ά. Θεωρείται ο τελευταίος από τους «πανεπιστήμονες» μαθηματικούς και μία από τις μεγαλύτερες μαθηματικές διάνοιες της ιστορίας. Οι γνώσεις του σχετικά με όλες σχεδόν τις επιστήμες ήταν τόσο διευρυμένες, που όταν αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα, το μελετούσε από δεκάδες πλευρές, ξεκινώντας μάλιστα από τις βασικές έννοιες και όχι από τη συσσωρευμένη γνώση που υπήρχε μέχρι τότε. Έτσι, μπόρεσε να φτάσει σε νέες πρωτότυπες ανακαλύψεις. Το 1904 έγραψε: «Αποδεικνύουμε με τη λογική, ανακαλύπτουμε με τη διαίσθηση», τονίζοντας ιδιαίτερα τη σημασία της διαίσθησης στη γεωμετρία. Το 1908 έγραψε: «Η μόνη αληθινή μέθοδος, για να προβλέψει κανείς το μέλλον των μαθηματικών, είναι να μελετήσει καλά το παρελθόν και το παρόν τους».
 Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη φιλοσοφική σκοπιά της επιστήμης υποστηρίζοντας θερμά τη θετική φιλοσοφία και την καθιέρωση της σχετικιστικής θεωρίας. Οι φιλοσοφικές απόψεις του διατυπώνονται σε πολλά βιβλία του, κυριότερα από τα οποία είναι: «Επιστήμη και υπόθεση» (1901), «Η αξία της επιστήμης» (1905), «Επιστήμη και μέθοδος» (1908) κ.ά. Από τα επιστημονικά του συγγράμματα ξεχωρίζουν τα τρίτομα έργα του «Μαθήματα ουράνιας μηχανικής», «Νέες μέθοδοι ουράνιας μηχανικής», καθώς και οι «Κοσμογονικές υποθέσεις».




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:32 μ.μ. | | | | Best Blogger Tips

ΜΑΞ ΠΛΑΝΚ

|
ΜΑΞ ΠΛΑΝΚ

(1858-1947). 

  Γερμανός φυσικός, εμπνευστής και θεμελιωτής της θεωρίας των κβάντα. Καταγόταν από οικογένεια θεολόγων και μηχανικών και από την παιδική του ηλικία μοίραζε το ενδιαφέρον του ανάμεσα στην επιστήμη, την τέχνη και τον αθλητισμό. Η ικανότητά του στα μαθηματικά ήταν τέτοια, ώστε στο γυμνάσιο αντικαθιστούσε τον καθηγητή του, όταν εκείνος απουσίαζε. Ύστερα από τρίχρονες σπουδές στο Μόναχο, πήγε στο Βερολίνο για να παρακολουθήσει παραδόσεις φυσικής των Χέλμχολτς και Κίρχοφ και ασχολήθηκε με θέματα θερμοδυναμικής. Το 1885 διορίστηκε καθηγητής της θεωρητικής φυσικής στο πανεπιστήμιο του Κίελου, ενώ το 1887 διαδέχθηκε τον περίφημο Κίρχοφ στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Αργότερα (1892) του προσφέρθηκε η έδρα της θεωρητικής φυσικής στο ίδιο πανεπιστήμιο. Η προσπάθεια για την εξήγηση των νόμων της ακτινοβολίας του «μέλανος σώματος», τον οδήγησε στην υπόθεση της ασυνεχούς ακτινοβολίας και την εισαγωγή της παγκόσμιας σταθεράς h, η οποία έχει τεράστια σημασία στη σύγχρονη κβαντομηχανική.
ΠΛΑΝΚ,ΜΑΞ(1858-1947).   
  Οι επιστήμονες της εποχής του θεώρησαν τις εργασίες του μαθηματικά τεχνάσματα, γιατί πίστευαν, σύμφωνα με την αρχή του Λάιμπνιτς, ότι «η φύση δεν κάνει άλματα». Ο Πλανκ διατύπωσε τις ιδέες του το 1900 στη Γερμανική Εταιρεία Φυσικής και έκανε συστάσεις για πειραματική επαλήθευση. Οι υποθέσεις του επαληθεύτηκαν πανηγυρικά και συμπληρώθηκαν με εργασίες των Αϊνστάιν και Μπορ. Ο Πλανκ συνέχισε να διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου ως το 1927, οπότε αποσύρθηκε χωρίς να σταματήσει τις μελέτες του. Οι εργασίες του επέτρεψαν στη φυσική να επιτύχει τεράστιες προόδους στην έρευνα και την εξήγηση των ατομικών φαινομένων, ενώ άνοιξαν το δρόμο στους ερευνητές δείχνοντάς τους ότι η φύση είναι μια εκδήλωση ασυνεχών μεταβολών.
Από τις πολλές διακρίσεις που έλαβε ο Πλανκ πρέπει να αναφερθεί το βραβείο Νόμπελ Φυσικής (1918) και το βραβείο Ροκφέλερ (1929).
  Νόμος ακτινοβολίας του Πλανκ. Νόμος που απεικονίζει την κατανομή ενέργειας, η οποία εκπέμπεται από ένα μέλαν σώμα. Εισήγαγε στη φυσική την πρωτοποριακή αντίληψη της ποσότητας ενέργειας, που ακτινοβολεί ένα σώμα σαν μικρούς ευδιάκριτους σωρούς παρά σαν συνεχή εκπομπή. Οι μικροί αυτοί σωροί έγιναν γνωστοί ως κβάντουμ ή κβάντα (quantum-a) και ο νόμος αποτέλεσε τη βάση της κβαντικής θεωρίας.





Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:31 μ.μ. | | | | Best Blogger Tips

ΛΟΥΙ ΠΑΣΤΕΡ

|
ΛΟΥΙ ΠΑΣΤΕΡ

,(1822-1895). 

  Γάλλος χημικός και βιολόγος. Από παιδί εκδήλωσε κλίση στο σχέδιο και τη ζωγραφική και αργότερα προς τις φυσικές επιστήμες. Τελείωσε το γυμνάσιο στο Αρμπουά και έπειτα σπούδασε στο Παρίσι, στην Ecole Normale. Μόλις τελείωσε τις σπουδές του, διορίστηκε στο λύκειο της Μπεζανσόν, συγχρόνως, ωστόσο, συνέχισε τη μελέτη της φυσικής και της χημείας. Μελέτησε τη σχέση μεταξύ των οπτικών ιδιοτήτων των κρυστάλλων και της μοριακής δομής τους και το 1848, όταν ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του, διορίστηκε καθηγητής της χημείας στο πανεπιστήμιο του Στρασβoύργου. Το 1854 έγινε καθηγητής της χημείας στο πανεπιστήμιο της Λιλ και το 1857 διευθυντής των επιστημονικών σπουδών της Ecole Normale στο Παρίσι. Συγχρόνως έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, της Ιατρικής Ακαδημίας και πολλών ξένων επιστημονικών σωματείων.
ΠΑΣΤΕΡ,ΛΟΥΙ(1822-1895).   
  Ο Παστέρ, παρόλο που άρχισε τη σταδιοδρομία του ως χημικός, έγινε παγκόσμια γνωστός για τις βιολογικές μελέτες του πάνω στους ζυμομύκητες. Μελετώντας τη γαλακτική και αλκοολική ζύμωση, απέδειξε ότι για να συμβούν είναι απαραίτητη η παρουσία ουσιών που εκκρίνονται από ορισμένους μύκητες. Με αφορμή τις καταστροφές των κρασιών στην περιοχή της Λιλ από μολύνσεις, κατά τη ζύμωση από άλλους ανεπιθύμητους μύκητες, μελέτησε τρόπους καταστροφής των μυκήτων αυτών και κατέληξε σε μία μέθοδο που ονομάστηκε προς τιμή του παστερίωση.

  Η μελέτη των ζυμώσεων έστρεψε το ενδιαφέρον του Παστέρ στον κόσμο των μικροβίων. Οι μελέτες, τα πειράματα και οι ανακαλύψεις του Παστέρ σχετικά με τα μικρόβια του έδωσαν τον τίτλο του πατέρα της μικροβιολογίας. Την εποχή του Παστέρ υπήρχε ο προβληματισμός για την προέλευση των μικροβίων. Η μία άποψη «της αυτόματης γένεσης» θεωρούσε ότι οι μικροοργανισμοί προέρχονταν αυτόματα από την οργανική ύλη που βρισκόταν σε αποσύνθεση. Η άλλη θεωρούσε ότι προέρχονταν από σπόριά τους στον αέρα που μόλυναν τα θρεπτικά υλικά. Με μία σειρά ιστορικών πειραμάτων ο Παστέρ απέδειξε πως είναι απαραίτητη η μόλυνση για να αναπτυχθούν οι μικροοργανισμοί, αποκλείοντας την αυτόματη γέννησή τους. Εφάρμοσε τα συμπεράσματά του στην ιατρική και καθόρισε σαφώς τη σχέση που υπάρχει μεταξύ της μόλυνσης από διάφορα μικρόβια και της εμφάνισης των ασθενειών. Κατόρθωσε μάλιστα να απομονώσει μερικά από τα παθογόνα μικρόβια που προκαλούν ασθένειες στα ζώα και τον άνθρωπο, όπως το μικρόβιο του άνθρακα, της γάγγραινας, πολλούς στρεπτόκοκκους και σταφυλόκοκκους κ.ά.

  Αποκορύφωση της σταδιοδρομίας του Παστέρ υπήρξε η ανακάλυψη των εμβολίων για την προφύλαξη από τις μολύνσεις. Ανακάλυψε τον εμβολιασμό κατά του σπληνάνθρακα, της ερυθράς των χοίρων και της χολέρας των πουλερικών. Τελευταία του επιτυχία (1885), πραγματικό επιστέγασμα των εργασιών του, ήταν η μελέτη των μεθόδων προφύλαξης από τη λύσσα και η επινόηση του αντιλυσσικού εμβολιασμού.





Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΠΕΛΛΗΣ | 3:31 μ.μ. | | | Best Blogger Tips

ΑΝΤΡ-ΜΑΡΙ ΑΜΠΕΡ

|
ΑΝΤΡ-ΜΑΡΙ ΑΜΠΕΡ
(1775-1836). 

  Ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους φυσικούς. Ο Αμπέρ από την παιδική του ηλικία έδειξε μεγάλη επίδοση στις επιστήμες και τα γράμματα. Ο Αμπέρ, προικισμένος με μεγάλη επιμέλεια και αντίληψη, ενδιαφέρθηκε διαδοχικά για την ποίηση, τη φιλολογία, τη φιλοσοφία και τις μαθηματικές επιστήμες. Σε όλους τους κλάδους άφησε την προσωπική σφραγίδα της επιτυχίας του. Το 1801 τοποθετήθηκε καθηγητής της Φυσικής και Χημείας στην École Centrale του Εν, χωρίς να έχει πτυχίο, και το 1804 καθηγητής στο Λύκειο της Λιόν.
ΑΝΤΡ-ΜΑΡΙ ΑΜΠΕΡ(1775-1836).   

 Λίγο αργότερα, το Νοέμβριο του 1804, διορίζεται επιμελητής στην Πολυτεχνική Σχολή και μέλος του Συμβουλευτικού Γραφείου των Τεχνών. Το 1808 γίνεται επιθεωρητής του πανεπιστημίου, το 1809 καθηγητής της ανάλυσης στην Πολυτεχνική Σχολή και το 1814 μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας των Επιστημών. Ταυτόχρονα εκλέγεται μέλος των περισσότερων ξένων ακαδημιών.

ΕΡΓΟ

 Οι θεωρίες τις οποίες διατύπωσε ο Αμπέρ αποτελούν και σήμερα τη βάση του ηλεκτρομαγνητισμού. Δίκαια τον τοποθετούν σε ίση μοίρα με το Νεύτωνα, γιατί, εκτός από την εξαιρετική παρατηρητικότητα με την οποία ήταν προικισμένος, γνώριζε πολύ καλά τη μαθηματική ανάλυση, η οποία τον βοήθησε στην έρευνα και την έκφραση της θεωρίας του. Εκτός από τις μελέτες του για τον ηλεκτρομαγνητισμό, ο Αμπέρ ασχολήθηκε με το ζήτημα της ολοκλήρωσης των διαφορικών εξισώσεων σε μερικές παραγώγους. Έτσι, εκτός της φήμης του ως μεγάλου φυσικού, αποκτά και τον τίτλο του μεγάλου μαθηματικού.




Παρακαλώ αναρτήστε:

author

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ τμήμα ΦΥΣΙΚΗΣ μέλοs τηs ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ

Αποκτήστε δωρεάν ενημερώσεις!!!

ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΗΣ,ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΧΗΜΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ------------ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Α.Ε.Ι , Τ.Ε.Ι. ΚΑΙ Ε.Μ.Π.------------ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ------------ Τηλέφωνο κινητό : 6974662001 ------------ ------------ Email : sterpellis@gmail.com DONATE Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος: Αριθμός λογαριασμού IBAN GR7701101570000015765040868

ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΗΣ,ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΧΗΜΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Α.Ε.Ι , Τ.Ε.Ι. ΚΑΙ Ε.Μ.Π. ------------------------------------ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Τηλέφωνο κινητό : 6974662001 Email : sterpellis@gmail.com DONATE Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος: Αριθμός λογαριασμού IBAN GR7701101570000015765040868